Szałwia lekarska (łac. Salvia officinalis)
Bylina należąca do rodziny jasnotowatych. Jest półkrzewem, w naszym klimacie to krzewinka dorastająca do 30–60 cm wysokości. Tworzy szerokie kępy złożone z licznych, wzniesionych, ale skłonnych do pokładania się pędów, które drewnieją u podstawy. Pędy są porośnięte licznymi, podłużnie owalnymi lub lancetowatymi liśćmi. Kwitnie od końca maja do końca lipca (zakwita w drugim roku uprawy z nasion). Niebieskofioletowe kwiaty są zebrane w kwiatostany osadzone na końcach pędów kwiatostanowych. Kwiaty są miododajne.
Właściwości i działanie: Ma zdecydowany, balsamiczny smak , gorzki zmierzający do słodkiego. Zawiera witaminy A, z grupy B, C oraz wapń, żelazo, magnez czy potas. Przez działanie na serce i wątrobę, uspokaja rozdrażnienie i zmniejsza wahania nastrojów a nawet ma działanie antydepresyjnie. Działa głównie na serce, wątrobę i nerki – wzmacniając odporność organizmu. Liście usuwają przewlekłe zmęczenie, działają ściągająco i rozkurczowo. Poprawia pracę woreczka żółciowego i trawienie, a także oczyszcza wszelkie stany zapalne. Sprawdza się doskonale przy bólach gardła, kłopotach z dziąsłami, przy problemach z cerą, swędzeniu czy łupieżu.